2. De afgelopen dagen zijn voorbij gevlogen, zucht Miriam. Het is donderdag en het is alweer een dag geleden dat ze met Bruce heeft afgesproken.
3. Vandaag staat de carpool niet om 8 uur op de stoep. Nee, nee… Miriam heeft promotie! Ze rekt zich uit. ‘Zo lekker heb ik in tijden niet geslapen!’
4. Dan maakt ze haar bed op. Heeft ze vandaag eigenlijk plannen? Hmmm ze moet zich maar eens storten op die 10G challenge, want de tijd tikt.
5. Miriam gaat op het toilet zitten. Soms ziet ze het allemaal even niet meer zitten, dan heeft ze helemaal geen zin om het begin te zijn van 10 generaties. Dan verlangt ze terug naar die goede oude tijd in Simcity. Alhoewel, goed is anders…
6. Dan denkt ze aan haar geld. Ze heeft al best veel bij elkaar ‘gesprokkelt’. In totaal heeft ze nu zo’n 2,5 duizend simdollars. En ze is maar al te trots op het grote land dat ze bezit.
7. Dan komt het zonnetje op. Miriam loopt in en uit om al het afval dat door de kamer lag op te ruimen. Tot haar verbazing is de vuilnisbak weer leeg, het afval is al voor de tweede keer opgehaald, maar keer op keer merkt Miriam er niets van.
8. Als ze weer buiten is met een volle zak afval hoort ze een bekend geluid. Ze sprint naar binnen om de telefoon op te nemen, maar ze is net te laat. Wie zou het zijn geweest? Bruce? De koppelende zigeunerin Christa? Miriam bedenkt allemaal namen maar er is niemand die haar het juiste antwoord kan geven.
9. Dan loopt ze weer naar buiten om het gat te dichten. Nou ja, eerst graaft ze nog even wat dieper want de hond die dit heeft gedaan heeft daar natuurlijk niet zomaar zitten graven.
10. Ze vind niets anders dan een bot. Teleurgesteld gooit ze het gat dicht.
11. De rekeningen blijven vandaag niet onbetaald op de mat liggen. Ze zet wat handtekeningen en stopt ze weer in de brievenbus.
12. Net als ze de krant wil gaan lezen hoort ze opnieuw de telefoon. Nerveus legt ze de krant weg en neemt de hoorn op. ‘Met Miriam.’
13. ‘Hallo Miriam! Met Bruce.’ klinkt het aan de andere kant van de lijn.‘Hé Bruce! Wat leuk dat je belt.’‘Ja, ik had je al veel eerder willen spreken. Dit is al de tweede keer dat ik je bel!’‘Oh sorry, gister moest ik overwerken. Ik heb promotie gemaakt!’
14. ‘Gefeliciteerd! Ik wil dat ook graag gaan doen, maar ik heb je hulp nodig.’‘Mijn hulp?’‘Ja. Ik ben vanavond uitgenodigd voor een hapje en een drankje op kantoor, en ik heb gezegd dat jij mijn verloofde bent. Nu verwachten ze jou ook.’‘Oh, maar ik eh.. Ik weet niet…’
15. ‘Sorry Miriam. Ik weet dat het kortdag is. Het spijt me dat ik je hiermee lastig gevallen heb.’‘Nee, Bruce wacht! Ik ga wel met je mee. Hoelaat kom je me halen?’‘Geweldig! Ik had al gehoopt dat je het deed! Ik zie je om vijf uur.’
16. Miriam loopt naar haar kledingkast. Zou ze wel wat zakelijks in de kast hebben?Waarom heeft Bruce eigenlijk gelogen? Ze wil niet oud worden met iemand die haar voor het lapje houd, of haar in de maling neemt. Hé! Wie heeft trouwens gezegd dat zíj samen oud worden? Dat telefoontje was geen huwelijksaanzoek!
17. Zie je het al voor je? Een telefonisch huwelijksaanzoek? Lekker romantisch, denkt Miriam lachend. Ze loopt naar de spiegel omn het tuniekje dat ze heeft aangetrokken te bekijken. Ja, dat kan er wel mee door.
18. Ze wil nog snel even een boterham voor zichzelf smeren, maar ze heeft niet door dat het al zo laat is.
19. Ze kijkt dan ook verbaasd op als Bruce voor haar deur staat. Snel propt ze de boterham in haar mond en slikt hem door. Ze veegt haar mond af aan haar tuniekje waardoor er een niet zo charmante vlek ontstaat. Wat is ze ook een oelewapper!
20. Ze probeert te redden wat er te redden valt en loopt dan naar buiten om Bruce eens stevig te omhelzen.
21. ‘Wat zie je er goed uit, Miriam!’ roept Bruce enthousiast. ‘Ik ben zo blij dat je met me mee wilt.’‘Oh, dat is heel lief van je. Het is niets, ik doe het met plezier. Alhoewel, ik vind het wel raar om je verloofde te spelen. Ik ben geen geweldige actrice.’
22. ‘Kun je je er niets bij voorstellen?’ vraagt Bruce teleurgesteld.Miriam zwijgt. Zeweet het niet. Zemoetdaartoch even overnadenken. Trouwen is eengrotestap in je leven, en zeweetniet of zedaarwelaan toe is.
23. ‘Je moet me trouwens nog wel even uitleggen waarom je tegen je baas hebt gelogen?’ zegt Miriam serieus. ‘Doe je dat vaker?’Druk in gesprek lopen ze richting Bruce zijn baan.
24. ‘Maar tegen jou zal ik nooit liegen.’ zegt Bruce aan het eind van zijn verhaal. ‘Dat geloof ik dan maar.’ zegt Miriam. Maar eigenlijk weet ze niet wat ze er van denken moet.
25. Miriam en Bruce komen aan bij het kantoor waar Bruce werkt. ‘Wat voor werk doe je eigenlijk?’‘Wij drukken kranten en tijdschriften. De krant die jij altijd bij de voordeur ziet liggen wordt hier gedrukt.’
26. ‘Oh ja? Wat grappig!’ giechelt Miriam. Bruce pakt haar handen beet. Ze zijn koud geworden. ‘Ik hoop dat je die baan krijgt.’ zegt Miriam.Bruce knikt instemmend. ‘Ja, dat hoop ik ook. Zullen we naar binnen gaan?’
27. Ze lopen richting de butler. ‘Goedenavond. Mijn naam is Will Brood. En wie zijn jullie?’ zegt de man. ‘Bruce Rozenboom en mijn verloofde Miriam Rozengeuren.’ zegt Bruce charmant. ‘Ah, goedenavond. De heer van Rossem wachtte al op u. Loopt u maar mee.’
28. ‘Wie is de heer van Rossem?’ vraagt Miriam die zich totaal onvoorbereid voelt. Niet eens zo gek, ze weet immers niets van Bruce en nou speelt ze zijn verloofde!‘Mijn baas.’ fluistert Bruce als hij de lift in stapt.
29. ‘Bruce, ik weet niet of ik hier wel klaar voor ben. Ik weet niet wat ik allemaal moet zeggen!’ Bruce aait haar langs haar wang. ‘Ach, het komt helemaal goed. Jij bent de knapste vrouw van de wereld, die kunnen ze vast niet weerstaan. Er zijn geen vragen nodig voor een vrouw zoals jij.’
30. Dan lopen ze de zaal in. Iedereen is druk in gesprek met elkaar. ‘Die man met het grijze haar, dat is de heer van Rossum. Probeer hem maar de vermijden. De rest stelt zich vast wel voor.’ fluistert Bruce.
31. Miriam knikt. De vrouw met wie Bruce’s baas stond te babbelen merkt hen gelijk op. ‘Ah, Bruce! Daar ben je eindelijk! Wie heb je meegenomen?’‘Mijn verloofde!’ lacht Bruce. Miriam loopt op de vrouw af om zich vriendelijk voor te stellen.
32. ‘Wat leuk je te ontmoeten Miriam. Ik ben Chantal, Bruce heeft misschien al eens over mij vertelt?’Miriam knikt. ‘Ja, er zal vaag wel iets over je zijn geweest.’‘Geen rare dingen hoop ik?’Miriam zegt lachend van nee.
33. Ze neemt een wijntje en babbelt vrolijk wat met Chantal. Het is een veemd type. Ze praat een beetje bekakt en dat mag Miriam niet zo.
34. Ze hoort achter hen een vaag bekende stem. Als ze uit gepraat is met Chantal loopt ze naar de man toe, die een beetje onderuit gezakt van zijn biertje zit te genieten.
35. Chantal loopt naar de vrouw met wie de jongen, wie zich Dean noemt, stond te praten toe, en knoopt een gesprekje met haar aan. ‘Mag ik vragen wie die vrouw is met wie je net stond te praten?’‘Dat is mijn vriendin, Rachelle.’Hmm, die naam zegt me niets. Toch herken ik haar, denkt Miriam.
36. De avond verloopt eigenlijk best soepel. Iedereen klets gezellig met elkaar, en Miriam kan het goed met Dean vinden. Ze babbelen over koetjes en kalfjes, en ook Chantal is de raarste niet. De heer van Rossem en de vaag bekende Rachelle vermijdt ze maar een beetje, en dat lukt prima.
37. Aan het eind van de avond begeleid Bruce Miriam naar de lift. ‘Miriam, zullen we even een frisse neus halen?’ vraagt hij terwijl hij haar charmant op de hand kust. ‘Datlijkt me welwat.’ lacht Miriam.
38. Samen met Bruce lopen ze door de het land en komen uit in een klein tuintje. ‘Wauw, het is prachtig.’ zegt Miriam. Ze kijkt haar ogen uit. Overal zijn lampjes, bomen en bloemen. En over het water loopt een geheel verlichtte brug.
39. Ze lopen de brug op, en als Miriam zich omdraait staat Bruce er oppeens met een bos prachtige bloemen.‘Voor jou.’ zegt hij zacht.
40. ‘Oh, Bruce wat lief!’ zegt Miriam. ‘Dank je wel voor dit prachtige bos bloemen!’Bruce zoent haar op haar lippen.
41. Aan het einde van de brug is een klein eilandje omringt door water en stuiken. Er staan overal bloemen en er is een klein tuinbankje. Hoe romantisch?
42. Met z’ntweetjesnemenzeplaats op de bank. ‘Ikhou van je, Bruce.’ zegt Miriam.‘Ikhouzielsveel van je.’ voegtzeer even later aan toe.
43. Bruce trekt haar op schoot en knuffelt haar eens stevig. ‘Ik ook van jou, Miriam. Ik hou ook van jou. Heel veel!’ Kan dat wel zo snel? Schiet er door Miriam’s hoofd. Kan je wel zo snel van iemand houden? Is het normaal om te deken dat je voor eeuwig bij iemand wil blijven als je elkaar pas kent?
44. Dan gaat Bruce op zijnknieënzitten. Miriam schriktervan, heel even maar. Maar Bruce is iets heel anders van plan. Hijbeginttezingen. Het klinktzovalsalseenkraai, maartochkrijgt Miriam kippenvel.
45. Bruce is zoliefvoorhaar, zeheeftecht het gevoel of hijomhaargeeft, en datdoethijook. ‘Miriam, wil je even gaanstaan?’ vraagt Bruce. Gehoorzaamgaat Miriam voor hem staan.
46. ‘Lieve Miriam, ik ken je nog maar pas, en jij kent mij nog maar kort, en toch weet ik het heel zeker…’
47. ‘Ik denkt dat jij de vrouw van mijn dromen bent. Ik denk dat ik heel mijn leven lang om jou geven kan. Lieve Miriam, volgende week ga ik op reis, maar ik kan niet meer zonder jou. Wil je alsjeblieft met me trouwen, en wil je alsjeblieft met me mee de wereld zien?’
48. Miriam schrikt. Even aarzeltze. Nu kanzenogterug. ‘Nee.’ zegtzedan.‘Wat?’ roept Bruce. ‘Wil je niet?’
